03 Aralık 2010

küçücük, ufacık, minicikken

Elektrikler kesildiği zaman düşünce gücüyle geri getirebileceğimi sanıp, saatlerce televizyon karşısında meditasyon yapar gibi oturur ona enerji yüklemeye çalışırdım. Gremlinlerin gerçek birer hayvan olduğunu zannedip aileme uzun süreler "biz de alalım noolur" baskısı yapmışlığım vardır. Bir köpek tarafından ısırılırsam kurt adama dönüşeceğimi de sandım bir süre.

Ağaçların konuşabildiğini ve dünyadaki en bilge varlıklar olduğunu zannederdim. Iker Casillas'ın ismini "İlker" olarak bilirdim. Türk asıllı sanıp, desteklerdim, uyanmam çok geç olmadı lakin. Dünyanın sonunun bir uzaylı istilası ile geleceğini zanneder ve her gece yatmadan önce gökyüzüne bakar, asayiş berkemal mi değil mi diye kontrol ederdim. Belki öyle olur, kim bilir? Bir de "asayiş berkemal"i çok ünlü birisi zanneder, "kim yahu bu adam?" diye düşünürdüm kendi kendime.

"Sıhhatler olsun"u "Saatler olsun" diye söyler, hiç de sorgulamazdım "bu ne demek lan" diye, büyükler diyorsa vardır bir bildikleri sonuçta. Babaannemin doğuştan yaşlı olduğunu, hiç ölmeyeceğini zanneder, bir tanrının ve noel babanın gerçekten varolduğuna inanırdım.*


* ikincisine belki hala inanıyorumdur, bilemedim.

Hiç yorum yok: